Borys Aristow

Imię i nazwisko: Borys (dokładnie Baris) Iwanowicz Aristow, pisane grażdanką: Борис Иванович Аристов. W kwestii wyjaśnienia: Iwanowicz nie stanowi ani nazwiska, ani imienia; nie w pełnym sensie. Jest to nazwisko odojcowskie, tworzy się je od imienia ojca, dodając do niego u mężczyzn zwykle cząstkę –icz.

Wiek: 23 lata

Grupa: Młody mężczyzna od początku żyje na własną rękę. Tak jest też teraz.

Wygląd: Nie może pochwalić się wysokim wzrostem, ale niski też bynajmniej nie jest. Ma około stu siedemdziesięciu czterech centymetrów wzrostu i nie narzeka na swoje wymiary. Dawniej jego waga była odpowiednia w stosunku do wzrostu, teraz jednak po prostu stara się przeżyć, jednak na wychudzonego nie wygląda. Jego włosy są brązoworude, nieco przydługie, ponieważ wolał nie ryzykować z obcinaniem ich własnoręcznie; gość prędzej poradziłby sobie z umarlakami, aniżeli z własnymi kudłami. Właśnie, zasłaniają mu też momentami oczy, ale jakoś sobie z tym radzi. Jego oczy są szaroniebieskie, zwykle mówią światu wielkie i serdeczne „goń się”; to tak idealnie odzwierciedla podejście Borysa do życia i innych ludzi. Mimo kiepskich warunków żywieniowych, wciąż jest dość szeroki w barkach i silny. Ubiera się zwykle w to, co najwygodniejsze, byleby mógł w tym robić jak najwięcej; w miarę możliwości preferuje ciemne kolory, by w razie czego móc się gdzieś skutecznie ukryć. Na jego szyi zawsze, ale to zawsze można zauważyć dwa wisiorki. Pierwszy to nabój, który został specjalnie dla niego przerobiony przez dziadka. Drugi przedstawia symbol promieniotwórczości i choć wartości materialnej nie ma, po prostu Borys ma do niego sentyment. Obie ozdoby służą mu jako amulety.

Charakter: Od zawsze sprawiał wrażenie odludka i szczerze mówiąc, sam sobie zapracował na tą sławę. Nigdy nie przepadał za ściąganiem na siebie cudzej uwagi i dawniej zbywał ludzi swoim rodzimym językiem – rosyjskim, którym mimo upływu czasu w dalszym ciągu potrafi się płynnie posługiwać. Teraz ma o wiele mniej subtelne metody, gdyż nachodzą go mniej subtelne istoty; dziś jest zmuszony do spławiania nieumarłych kulkami, które pakuje w ich głowy.
Przechodząc do rzeczy, opinia, jaką wyrobił sobie u reszty świata, nijak się z prawdą nie mija. Borys jest typem odludka, zdecydowanie. Jest przy tym dość wredny, cichy, zwykle marudzi na świat. Od zawsze starał się trzymać na uboczu, nie rzucać się w oczy i ignorować wszystko, co może go zdenerwować. Czyli w sumie wszystko. Zazwyczaj nie okazuje najmniejszego zainteresowania tym, co rozmówca może mieć do powiedzenia i zbywa go nie do końca miłym burknięciem, które zazwyczaj przekazuje jakąś groźbę dziwnej treści. Nie rozmawia z własnej woli niemalże z nikim, bo i po co? Jeszcze go matołki zdenerwują, a tego nikt z nas nie chce, oj nie. Jeśli zaś chodzi o osoby, z którymi chętnie rozmawia... Właściwie jest tylko jedna taka. Jest osobą bardzo upartą i przy tym też jakimś sposobem dynamiczną, bardzo szybko się nudzi, ale jeśli sobie coś ubzdura, to w tym trwa. Szczególnie, jeśli stawką jest wódka.
Jest introwertykiem pełnym wewnętrznych sprzeczności, które da się wyjaśnić jedynie słowem „Rosjanin”. Cyniczny, ironiczny i w ogóle nieprzyjemny, tak, to już mamy opracowane. Ma w sobie sporą dozę perfekcjonizmu i jego zdaniem, jeśli on czegoś nie zrobi, to to wcale nie będzie dobrze zrobione. Może i jest nieco zarozumiały, ale co poradzić? Takie życie. Pozornie trudno wzbudzić w nim jakiekolwiek ludzkie odruchy, ale to część jego maski. Tak naprawdę zdecydowanie zbyt wiele się przejmuje wieloma rzeczami. Czuje się bezpieczniej, gdy ma kontrolę, dlatego nie radzi sobie zbyt dobrze z wszelkimi relacjami międzyludzkimi. Zwykle odprawia ludzi, a ci, którzy z nim wytrzymują, muszą się liczyć z jego skłonnościami do robienia i mówienia głupot. Jest całkiem ekscentryczny, zdarza mu się mówić do siebie. Nadaje ludziom dziwne pseudonimy, ot, żeby lepiej ich zapamiętywać. Często wplata rosyjski do swojej mowy, a gdy się zdenerwuje, całkowicie na nią przechodzi. Ludzie wiecznie marudzą na jego akcent, gdyż podobno ciężko go zrozumieć. Spróbuj nazwać go komuchem albo wypominać mu pochodzenie. Równie dobrze możesz od razu pożegnać się ze swoim uzębieniem. Ma też inne swoje dziwactwa, ale to wyjdzie w praniu!

Umiejętności: Potrafi walczyć wręcz i używać broni palnej. Realia, w jakich przyszło mu żyć, zmusiły go do zmian i nauczenia się nowych rzeczy. Mimo wyżej wymienionych cech, potrafi przekonywać innych do swoich racji i to dość skutecznie. Umie ugotować coś z… praktycznie niczego. Jest dość silny. Umie prowadzić pojazdy.

Broń: Karabinek AK-74, wielkość magazynka i naboje standardowe. Przy pasku ma jeszcze pamiątkowy nóż z dawnych czasów.

Ekwipunek: Trochę amunicji, scyzoryk, bandaże, butelka wody, zapalniczka.

Historia: Urodzony w Sankt Petersburgu, nigdy jednak nie był w jednym miejscu na dłużej. Jego rodzice często się przeprowadzali, ot, w pogoni za chlebem. Z tego też powodu, gdy miał dziesięć lat, przenieśli się do Stanów. Nie podobało mu się tam, ale ludzie mają to do siebie, że są zdolni do przystosowywania się. Tak też stało się w tym przypadku, chłopiec szybko przyswoił sobie nowy język i przyzwyczaił się do warunków życia. Wiele razy się przeprowadzał, każdą szkołę kończył gdzie indziej. W końcu rozpoczął studia w Nowym Yorku i właśnie tam wszystko runęło. Od tej pory żyje na własną rękę.


Fragmenty KP pochodzą z innych for, jednak z moich kart postaci.

Akcept.